Jamiroquai bouwt een dansfeestje in Ziggo Dome (mét nieuwe muziek)
In dit artikel:
Jamiroquai gaf een energieke show in de Amsterdamse Ziggo Dome voor ongeveer 17.000 bezoekers, waarbij frontman Jay Kay en zijn band bewezen dat ze live nog altijd tot de beste funkacts behoren. Het optreden opende met herkenbare synthklanken van ‘Don’t Give Hate A Chance’ en schakelde soepel over in klassiekers als ‘Little L’ en ‘Seven Days in Sunny June’. Jay Kay oogde fit en vocaal sterk; hij danste energiek, wisselde meerdere flamboyante outfits en bleef de hele avond de leiding op het podium.
In plaats van grootse pyrotechniek of confettiregen koos de productie voor grote schermen met wisselende visuals die per nummer een eigen sfeer creëerden: van tropische stranden tot kosmische beelden en een set die deed denken aan 2001: A Space Odyssey. Die visuele insteek ondersteunde vooral de muziek; langere liveversies en ruim gegeven solo’s zorgden ervoor dat de muzikale kwaliteiten van de band centraal stonden. Dat maakte de Ziggo Dome even meer tot dansvloer dan tot zitzaal: vrijwel iedereen bewoog mee, ook op de tribunes.
Halverwege de set presenteerde Jamiroquai nieuw materiaal als verrassing: een nummer genaamd ‘Shadow in the Night’ als voorproefje van een nog te verschijnen album. Jay Kay gaf aan dat het album klaar is en volgend jaar moet uitkomen, zodra mixing en mastering zijn afgerond. Het nieuwe nummer pastte naadloos bij het vertrouwde Jamiroquai-geluid — funky en jazzy — en maakte snel plaats voor een meezinger als ‘Canned Heat’, waarbij het publiek uitbundig meedeinde en meezong.
Hoewel Jay Kay speelde ondanks een verrekte bilspier, bleef de energie hoog en de show bijna tweeënhalf uur meeslepend. De band sloot zonder traditioneel toegiftritueel af: in plaats van het toneel te verlaten en terug te keren, bleef Jay Kay op het podium en dropte direct ‘Virtual Insanity’ als krachtige finale. Een klein verlangen onder het publiek bleef ongevuld: ‘Deeper Underground’ kwam niet voorbij, iets wat enkele fans hopelijk bij een volgend bezoek alsnog te horen krijgen.
Kortom: een muzikale, strak gespeelde avond waar live-instrumentatie en feelgoodfunk de boventoon voerden, met de extra verrassing van nieuw werk dat de toekomst van Jamiroquai alvast doet beloven.