Is de Diddy-docu op Netflix de moeite waard?

In dit artikel:

50 Cent produceert voor Netflix een meedogenloze vier uur durende docu over de val van Sean “Diddy” Combs: Sean Combs: The Reckoning. In plaats van een nostalgisch portret van Bad Boy Records serveert de serie een onderzoeksdossier vol beschuldigingen van machtsmisbruik, intimidatie, geweld, drugsgebruik en psychologische controle. Makers spreken met oud-medewerkers, artiesten, producers en vermeende slachtoffers die hetzelfde patroon schetsen: eerst aantrekkingskracht en afhankelijkheid, daarna angst, manipulatie en het verliezen van uitwegen.

De serie brengt zowel bekende als nieuwe verhalen samen en zoomt in op chaossessies rond The Love Album en op de grote rechtszaak United States vs. Sean Combs (2025), waarin Combs werd veroordeeld voor schendingen van de Mann Act maar vrijgesproken van mensenhandel en afpersing. Door die omvangrijke verzameling getuigenissen voelt de documentaire eerder als een juridisch dossier dan als amusement: journalistiek rigoureus en uitvoerig, maar ook overweldigend en op sommige momenten verstikkend door de hoeveelheid beschuldigingen.

Diddy reageerde furieus vóór release: zijn team beschuldigt Netflix van het gebruiken van door hem verzameld, zogenaamd ‘gestolen’ beeldmateriaal en ziet het project als publiekelijke vernedering, vooral omdat zijn aartsvijand 50 Cent uitvoerend producent is. 50 Cent daarentegen presenteert de film als een vorm van gerechtigheid en volgt de controverse met plezier.

De serie is een van de meest omstreden releases van het jaar: informatief en soms onthullend, maar emotioneel zwaar en weinig comfortabel om naar te kijken — zeker voor wie de dynamiek wil begrijpen tussen macht, roem en de gevolgen wanneer persoonlijke vetes de journalistieke productiemacht sturen.